بررسی و تحلیل وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری درمناطق شهرکرمان

ناکامی های اجرایی برنامه های توسعه از بالا به پایین و آمرانه که نگاه ای یک سویه به شهروندان و آینده داشتند و نیز شکاف ها و جدایی که بین مردم و تصمیم­گیران و مدیران شهری وجود داشت در نیم اخیر در مدیریت شهری زمینه طرح ایده حکمروایی خوب با مولفه هایی چون مشارکت،قانونمداری،شفافیت،پاسخگویی،عدالت و ... را فراهم ساخت از این رو این مقاله درصدد است در یک رهیافت علمی به بررسی و تحلیل وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری در مناطق 4 گانه شهر کرمان با رویکرد توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بپردازد. که در این راستا بهترین روش جمع آوری اطلاعات و تکمیل فیلدهای پیمایشی تعداد 384 پرسشنامه با طیف لیکرت از جمعیت شهر کرمان با احتساب فرمول کوکران انتخاب گردید و سپس با توجه به نسبت جمعیتی هر یک از مناطق 4 گانه پرسشنامه ها توزیع شد. نتایج تحلیلی تخقیق که در قالب نرم افزار SPSSو از طریق آزمون T تک نمونه ای و فریدمن انجام شد بیانگر این واقعیت بود که هر یک از مناطق شهر  کرمان با توجه به 6 شاخص در نظر گرفته شده حکمروایی از وضعیت یکسانی برخوردار نیستند بطوریکه میانگین مجموع شاخص حکمروایی در مناطق 4 گانه به ترتیب (2.06، 2.39، 2.35 و 1.80) است که در هر 4 منطقه کمتر از 2.5Test Value =  است که این میزان در تمامی مناطق جز منطقه 3  در سطح  95% معنادار نیست لذا با احتساب نتایج فوق می توان گفت که میزان حکمروایی خوب شهری در مناطق شهر کرمان از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. نتایج حاصل از آزمون فریدمن نیز نشان داد  که منطقه 2 با مجموع میانگین 2 و سطح معناداری 0.000 از اولویت و اهمیت اول در شاخص های حکمروایی برخوردار است و بعد از منطقه 2 منطقه 3 با رتبه میانگین 1.91 و سطح معنادری 0.000 در جایگاه دوم و از وضعیت بهتری برخوردار بوده است مناطق 4 و 3 با میانگین 1.25 و 1 در رتبه های بعد قرار گرفته اند و اختلاف نسبتا بیشتری با دو منطقه دیگر دارند از آنجایی که سطح معنادری در هر 4 منطقه کمتر از خطای استاندارد 0.05 است لذا یافته های فوق تایید می گردند و قابل تعمیم به کل جامعه آماری می باشد.